Het woord van zondag 17 juli 2022

(Spreker: br. Leo Schreurs, voorganger PG Sion)
We gaan de Here grootmaken in ons leven en dat is waar het om gaat. Hoe staat het met ons ieder persoonlijk ? Er kunnen allerlei omstandigheden zijn in ons leven en dat is soms niet gemakkelijk. We gaan lezen 2 Koningen 6:24-33. We zien hier hoe ernst de situatie op dat moment is. De koning van Aram trok op tegen Samaria en belegerde de stad. Zij belegerden het zo lang, dat een ezelskop tachtig zilverstukken kostte en een vierde maat duivemest vijf zilverstukken. Er is hongersnood ! Ze hebben totaal niets te eten ! Het is zó erg dat zelfs het dierbaarste wat ze hebben opgeofferd wordt om op te eten. Het is hartverscheurend ! Deze vrouw had haar zoon gegeven, opdat zij te eten zouden hebben. Toen de koning dit verhaal hoorde van de moeder, scheurt hij zijn klederen. Wat schetst de verbazing van het volk die dit zag ? Onder zijn klederen droeg hij, op zijn blote lichaam, een rouwgewaad. Dit geeft eigenlijk aan dat de koning zich geen raad weet met de situatie. Hij zegt: “Indien de Here u niet helpt, vanwaar moet ik u dan hulp halen? Van de dorsvloer of van de perskuip”. Hij zegt met andere woorden: “als de Here jullie niet te hulp komt, hoe moet ik jullie dan te hulp komen” ? Hij weet het echt allemaal niet meer ! Hij is aan het einde van zijn latijn ! Dat rouwgewaad laat dat zien ! De situatie daar is heel nijpend ! Op een gegeven moment gaat men overleggen wat men moet doen. Er moet een schuldige aangewezen worden die verantwoordelijk is voor deze ellende. Wat zegt de koning op een bepaald moment: “Zo moge God mij doen, ja nog erger, indien het hoofd van Elisa, de zoon van Safat, heden op hem blijft staan” (vers 31) Eigenlijk zegt de koning dat deze hele situatie de schuld van Elisa is ! Maar…Elisa had hier helemaal niets mee te maken. Hij was alleen maar de brenger van de boodschap geweest van Godswege. Elisa was helemaal niet de oorzaak van dit probleem. Elisa wist wel de oplossing van dit probleem ! Want hij ziet op de Here ! Hij houdt, ten allen tijde, vast aan het woord van God ! Hij houdt zich vast aan hetgeen de Here hem geeft ! Dit wordt hem niet altijd in dank aangenomen. Ook hier niet ! Als we verder gaan in hoofdstuk 7, dan zien wij in vers 1 dat Elisa zegt: “Morgen omtrent deze tijd zal een maat fijn meel een sikkel kosten, en twee maten gerst een sikkel, bij de poort van Samaria”. De hoofdman, de namens de koning sprak, antwoordde Elisa: “Ook al zou de Here sluizen in de hemel maken, zou dit dan kunnen geschieden” ? Deze hoofdman geloofde er niets van. Hij trekt de woorden van God helemaal in twijfel. Hij zag, vanwege het beleg van de stad, geen enkele oplossing ! Broeders en zusters, kunnen wij zeggen in de moeilijkste omstandigheden van ons leven zeggen: “er is een uitweg bij de Here” ? Of zien wij op de omstandigheden en raken wij gefrustreerd ? Weet je, er is altijd een uitweg bij God, in welke ook moeilijke omstandigheid wij in ons leven verkeren ! Blijven wij vasthouden aan hetgeen de Here ons beloofd heeft in Zijn woord ? Dit is essentieel ! Blijven wij opgewekt als de wereld in een mineurstemming komt ? De Here vraagt ons om op Hem te vertrouwen ! Het is belangrijk om op de plaats te gaan staan die de Here ons gegeven heeft ! En dat wij de wereld wijzen op Jezus ! De verlossing is van de Here ! Hij is onze enige weg uit deze ellende waarin de wereld zit ! Op Hem hopen wij. Hij is onze zekerheid ! Onze verwachting is op Hem ! Op een door God bepaalde tijd zal Hij terugkomen op de wolken en dan zal Hij ons meenemen naar de plaats die Hij voor ons bereid heeft ! Geweldig toch ? Terug naar 2 Koningen. In dit verhaal zit iedereen in de stad. De poorten zijn gesloten, want de stad is belegerd door de vijand. Er kan niemand uit of in ! In vers 3 van hoofdstuk 7 lezen we over de 4 melaatse mannen buiten voor de poort. Ze konden geen kant op. Ze overlegden met elkander wat ze konden doen. De stad in ? Neen, dan zouden ook zij sterven van de honger. Op de plaats waar zij stonden blijven was eigenlijk ook geen optie, want ook daar zouden zij sterven van de honger. Zich begeven naar de vijand die de stad belegerde en hen om hulp vragen ? Zij besloten het laatste te doen. Zij zeiden: “Welaan dan, laten wij overlopen naar de legerplaats der Arameeërs. Indien zij ons in leven laten, zullen wij leven; en indien zij ons doden, zullen wij sterven”. In feite een heel nuchtere denkwijze. Zij dachten dat als de vijand hen zou helpen, dan zouden zij leven en als dat niet zo zou zijn, dan zouden zij ook sterven. Maar wat bleek ? Toen zij bij de buitenkant van de legerplaats kwamen, vonden zij niemand. Wat was de oorzaak ? We lezen het in vers 6 en 7: “Want de Here had het leger der Arameeërs een geluid doen horen van wagens en paarden, het geluid van een grote legermacht, zodat zij tot elkander zeiden: Zie, de koning van Israël heeft tegen ons de koningen der Hethieten en van Misraïm gehuurd om ons te overvallen. Daarom waren zij opgesprongen en in de avondschemering gevlucht en hadden hun tenten achtergelaten, ook hun paarden, hun ezels, de hele legerplaats zoals die was; zij waren gevlucht om hun leven te redden”. Deze melaatsen namen het er van. Zij gingen een tent binnen en aten en dronken, namen zilver, goud en klederen eruit weg en verborgen het. Daarna gingen zij weer een andere tent binnen, namen er (allerlei) uit weg, gingen heen en verborgen het. Broeders en zusters, vertrouw op de Here met geheel je hart, met geheel je ziel en met geheel je verstand ! We zien hier dat de Here de vijand op de vlucht liet slaan. Hij heeft ingegrepen in deze moeilijke situatie. De Here wil in jouw moeilijke situaties ook ingrijpen. Weet dat jouw leven in Zijn hand is ! Jouw leven is met Hem tot in eeuwigheid. Ik vind het geweldig wat die melaatsen hier doen. Zij blijven niet in hun situatie. Zij namen een besluit en dit bleek hen tot leven en welzijn ! Jezus is de Deur ! En die Deur staat wijd open ! Laten we door die Deur binnengaan naar het eeuwige leven ! De Here zegt tot ons dat bij elke beproeving, Hij ons ook de oplossing geeft ! Tot slot: 2 Koningen 7. De melaatsen berichtten de koning dat de vijand weg is. In vers 18 staat dat de koning moest toegeven dat Elisa niet de schuldige was van deze hele situatie: “Aldus is het geschied, zoals de man Gods tot de koning gesproken had: Twee maten gerst zullen morgen om deze tijd een sikkel kosten en een maat fijn meel een sikkel, bij de poort van Samaria”. Onze God is een machtig God ! Deze geschiedenis is geschreven voor ons, om juist in deze tijd daardoor bemoedigd te worden en aangespoord te worden om op God te blijven vertrouwen ! Hij laat ons niet los ! Hij heeft ons nooit losgelaten. De enige die los kan laten, dat zijn wij mensen ! In elke, voor ons uitzichtloze situatie, heeft God een oplossing. We zien het heel duidelijk in de doortocht van het volk door de Schelfzee. (lees Exodus 14:1-31) Onze God is de Almachtige ! Amen.